کارآفرینی مفهومی دست نیافتنی برای تعیین دقیق است. علی رغم علاقه گسترده
به این موضوع و شناخت گسترده اهمیت آن برای اقتصاد ، عدم توافق درباره چگونگی
تعریف اختصاصی کارآفرینی همچنان وجود دارد. «Entrepreneur» مشتق انگلیسی
کلمه فرانسوی «entreprendre» (برای انجام) است ، و عرض زیادی را برای تفسیر و کاربرد باقی می گذارد.
این ابهام در برداشت های مدرن از کارآفرینی منعکس شده است. برخی از آن بصورت استاتیک ،
به عنوان صاحبان مشاغل کوچک یا خود اشتغالی تعریف می کنند ، در حالی که برخی دیگر آن را به
بنگاه های اقتصادی اشتغال عنوان دارند. دیگران هنوز از دیدگاه پویای “شومپتری” یا ایجاد چیز جدید یا
بهبود یافته برای استفاده از یک فرصت تجاری پیروی می کنند – به ویژه آن نوآوری های محصول یا
فرآیند که تفاوت های اساسی دارند و مشاغل رشد گرا که در اطراف آنها سازمان یافته اند.
تعریف کارآفرینی
به همین ترتیب ، مطالعه کارآفرینی دامنه وسیعی از حوزه ها را شامل می شود ،
از جمله اقتصاد (مشوق ها ، بازارها) ،مدیریت (فرصت ، روند) ، جامعه شناسی (نفوذ ، هنجارها)،
روانشناسی (انگیزه ، تعصبات)،مردم شناسی(تاریخ،فرهنگ) ،جغرافیا (مکان مشترک ، منطقه گرایی) و
قانون (قراردادها ، ساختار شرکت). این دوره از رشته ها نشان می دهد کهمطالعه کارآفرینی هم فرآیندهاو
هم شرایط موجود ، شرکت ها و افراد ، سازمان داخلی و محیط خارجی ، انگیزه های بازار و رفتارهای خارج از عقل و
ابعاد زمانی و چرخه زندگی را در بر می گیرد. به عبارت دیگر ، کارآفرینی یک پدیده پیچیدهاست.
کارآفرینی فرآیندی است که در آن افراد یا گروهی از افراد (کارآفرینان) از یک فرصت تجاری استفاده می کنند ،
یا با آوردن محصول یا فرآیند جدید به بازار ، یا با بهبود اساسی کالای موجود ، خدمات یا روش تولید.
این فرآیند به طور کلی از طریقیک سازمان جدید (یک شرکت نوپا) سازماندهی می شود ،
اما ممکن است در یک کسب و کار کوچک تاسیس شده نیز اتفاق بیفتد که تغییر چشمگیری
در محصول یا استراتژی خود داشته باشد .