تکنیک پی. ام.آی (P.M.I)
یکی از ارزش های این تکنیک آن است که انسان را مجبور می سازد تا دقایقی بر خلاف قالب های ذهنی اش تفکر کند و
به مرور نسبت به قالب های ذهنی خود آگاه تر و مسلط تر شود، لذا آمادگی ذهنی بیشتری برای خلاقیت پیدا می کند.
نام این تکنیک بر گرفته از حروف اول سه کلمه نام این تکنیک PMI برگرفته شده
از حروف اول سه کلمه «PLUS» به معنی افزودن، «MINUS» به معنی کاستن
و «INTRESTING» به معنای جالب می باشد. به معنی افزودن، کاستن و جالب می باشد.
روش کار چنین است که ابتدا فرد توجهش را به نکات مثبت موضوع یا پیشنهاد و سپس به نکات منفی و
نهایتا به نکات جالب و تازه ی آن که نه مثبت است و نه منفی، معطوف می کند و در پایان نسبت به تهیه
لیست نکات مثبت یا مزایای موضوع، لیست موانع، محدودیت ها و نکات منفی موضوع و لیست نکات جالب
و تازه ی موضوع اقدام می کند.
کاربرد تکنیک پی. ام.آی (P.M.I):
یکی از مهم ترین کاربردهای این تکنیک خلاقیت زمانی است که نسبت به یک قضیه اطمینان داریم
نه مواردی که نسبت به آن شک و ابهام داریم. به عبارت دیگر هر چه نسبت به موضوعی بیشتر بدبین
یا خوش بین باشیم استفاده از این تکنیک کار گشاتر و اثر بخش تر خواهد بود.
برای یافتن نکات جالب کافی است که جمله ی ((چقدر جالب می شود اگر……)) را کامل کنیم.
از آنجایی که افراد غیر خلاق تمایلی به دیدن نکات مثبت و جالب موضوعات ندارند
و بیشتر به نکات منفی توجه می کنند این تکنیک تمرین خوبی نیز برای مثبت‌اندیشی
و دگر‌اندیشی افراد می باشد. در واقع اینگونه ابزارها، درحکم عینکی هستند
که فرد به وسیله آن می تواند همه زوایای موضوع را دقیق‌تر، کاملتر و شفاف‌تر ببیند.
ایده ، خلاقیت و نوآوری